O mnie
Ukończyłam filologię polską na Uniwersytecie Śląskim, a także studium podyplomowe z historii na Uniwersytecie Opolskim. Zdobyłam nagrody i wyróżnienia w kilkudziesięciu konkursach poetyckich. Publikowałam w ogólnopolskiej prasie literackiej, m.in. w „Odrze”, „Toposie”, „Migotaniach” i „Arkadii”. Jestem autorką książki poetyckiej „Stop – klatka“ („Zeszyty Poetyckie”, Gniezno 2012), a także dwóch powieści - "We troje" (Zysk i S-ka, 2016 r.) i "To nie może być prawda" (Zysk i S-ka, 2018 r.). Mieszkam z mężem i trojgiem dzieci w Piekarach Śląskich, gdzie pracuję jako nauczycielka języka polskiego i historii.
Archiwum autora: Hanna Dikta
Spotkanie w Będzinie – 15 marca, godz.17.00
Zapraszam na moje spotkanie autorskie do Biblioteki Głównej w Będzinie.
Zaszufladkowano do kategorii Zaproszenia
Możliwość komentowania Spotkanie w Będzinie – 15 marca, godz.17.00 została wyłączona
Publikacja w „Nowym Zagłębiu”
W najnowszym „Nowym Zagłębiu” (nr 1 (1/25) styczeń – luty 2013) prezentacja mojej poezji. Zapraszam do lektury.
Zaszufladkowano do kategorii Zaproszenia
Możliwość komentowania Publikacja w „Nowym Zagłębiu” została wyłączona
Nowy numer „Arterii”
Polecam lekturę najnowszych „Arterii”. Pośród wielu ciekawych tekstów, moje trzy wierszyki.
Zaszufladkowano do kategorii Zaproszenia
Możliwość komentowania Nowy numer „Arterii” została wyłączona
18.02-18.03.2013 r. – WierszYstawka artystyczna
W dniach od 18 lutego do 18 marca w Bibliotece Uniwersyteckiej w Poznaniu można obejrzeć wystawę wierszy poetów z Grupy Literycznej Na Krechę. Wśród nich także mój tekst w opracowaniu graficznym Joanny Kulhawik.
Zaszufladkowano do kategorii Zaproszenia
Możliwość komentowania 18.02-18.03.2013 r. – WierszYstawka artystyczna została wyłączona
Najpiękniejsza kobieta w Warszawie
Hannie Golde To nic, że ślina, mocz, piersi jak zwiędłe papierówki. Ważne, że uśmiechasz się już tylko do mnie – wargi zabawnie kleją się do dziąseł, obnażają zęby. W Kameralnej wciąż słychać tupot twoich nóg, tańczących kankana, wieszak czerwieni się … Czytaj dalej
Zaszufladkowano do kategorii Wiersze nowe
Możliwość komentowania Najpiękniejsza kobieta w Warszawie została wyłączona
Wierszowa akcja walentynkowa, czyli „nie” dla walentynkowego kiczu
„Po raz kolejny 14 lutego w Poznaniu poeci z Grupy Literycznej Na Krechę, rozdawać będą autorskie pocztówki z erotykami. Kartki są kompilacją obrazów, zdjęć, grafik i rysunków członków grupy i zaprzyjaźnionych artystów. W odpowiedzi na wszędobylski kicz walentynkowy, proponujemy poznaniakom … Czytaj dalej
Zaszufladkowano do kategorii Zaproszenia
Możliwość komentowania Wierszowa akcja walentynkowa, czyli „nie” dla walentynkowego kiczu została wyłączona
Recenzja Piotra Wiktora Lorkowskiego – wkrótce w „Toposie”
Zamieszkują te wiersze rozmaite kobiety. Jedne pośród szpitalnej makabry, potrafią być heroicznie czułe nawet dla umarłych dzieci („Siostra Marta od aniołów”). Inne trwają mocno uczepione samej powierzchni istnienia, pośród jarmarcznych błyskotek („Lunapark”). Modelunki postaci obok bogactwa obrazowania, pozwalają uważać „Stop-Klatkę” … Czytaj dalej
Zaszufladkowano do kategorii Recenzje "Stop-klatki"
Możliwość komentowania Recenzja Piotra Wiktora Lorkowskiego – wkrótce w „Toposie” została wyłączona
List do Paula Gauguina
Przyszedłeś do mnie w sylwestrowy wieczór, kiedy zamiast pić i tańczyć, czytałam książkę na tapczanie córki, niepodobna ani do mieszczańskiej żony, ani czternastoletnich Tahitanek, o ciałach lubieżnie układanych na warstwie werniksu. Ot, skrupulatna pracownica giełdy, której Mette nie pozwala na … Czytaj dalej
Zaszufladkowano do kategorii Wiersze z książki
Możliwość komentowania List do Paula Gauguina została wyłączona
List do córki botanika
Nie wypuszczę stu czterech gołębi, nie zwiążę korzeni żeń-szenia, nie usiądę na twoich spoconych pośladkach ani nie podwinę sukienki, żebyś palcem z perłowym pierścionkiem zrobiła ze mnie kobietę. Zostawię to mężczyźnie: zaniesie mnie na ciepłe prześcieradło, spłodzi syna, zasadzi las. … Czytaj dalej
Zaszufladkowano do kategorii Wiersze nowe
Możliwość komentowania List do córki botanika została wyłączona
Kolejne echo „Stop-klatki” – tekst Teresy Rudowicz w „Migotaniach”
W najnowszych „Migotaniach” (Nr 3 (36) 2012) ukazał się tekst Teresy Rudowicz pt. „O śmierci w wierszach Żulińskiego, Dakowicza, Klary i innych”, a w nim kilka akapitów poświęconych mojej książce. Teresa Rudowicz napisała m.in.: Wiersze Dikty bolą, ale nie może … Czytaj dalej
Zaszufladkowano do kategorii Recenzje "Stop-klatki"
Możliwość komentowania Kolejne echo „Stop-klatki” – tekst Teresy Rudowicz w „Migotaniach” została wyłączona