Hannie Golde
To nic, że ślina, mocz, piersi jak zwiędłe papierówki.
Ważne, że uśmiechasz się już tylko do mnie –
wargi zabawnie kleją się do dziąseł, obnażają zęby.
W Kameralnej wciąż słychać tupot twoich nóg,
tańczących kankana, wieszak czerwieni się lisią czapką,
ale antyczne krzesło przy lampie zajęła już inna Hanka
i to ona wypija co wieczór malibu z syropem Grenadine.
A w naszym domu cicho, kurz zarasta szyby.
Bez kształtu, zapachu i smaku nareszcie jesteś moja
Ukończyłam filologię polską na Uniwersytecie Śląskim, a także studium podyplomowe z historii na Uniwersytecie Opolskim. Zdobyłam nagrody i wyróżnienia w kilkudziesięciu konkursach poetyckich. Publikowałam w ogólnopolskiej prasie literackiej, m.in. w „Odrze”, „Toposie”, „Migotaniach” i „Arkadii”. Jestem autorką książki poetyckiej „Stop – klatka“ („Zeszyty Poetyckie”, Gniezno 2012), a także dwóch powieści - "We troje" (Zysk i S-ka, 2016 r.) i "To nie może być prawda" (Zysk i S-ka, 2018 r.). Mieszkam z mężem i trojgiem dzieci w Piekarach Śląskich, gdzie pracuję jako nauczycielka języka polskiego i historii.
