Archiwum kategorii: Wiersze nowe

kiedy na siódmym piętrze ligockiej kliniki wycinali ci guza odbierałam nagrodę za opowiadanie „Moje śląskie korzenie” jury nie zorientowało się, że jestem Ślązaczką dopiero w pierwszym pokoleniu a pradziadka powstańca wymyśliłam kilka tygodni wcześniej przy „chrzczonym” winie babci Jabłońskiej od … Czytaj dalej →

tego lata czytałam Kena Wilbera zła lektura na wczasy mówiłeś mimo to spakowałam książkę w lesie za Wierzchucinem potrąciliśmy sarnę a po pani Alinie zostały w pensjonacie tylko fotografie tego lata wieś była pełna duchów muszle na plaży bielały jak … Czytaj dalej →

Hannie Golde To nic, że ślina, mocz, piersi jak zwiędłe papierówki. Ważne, że uśmiechasz się już tylko do mnie – wargi zabawnie kleją się do dziąseł, obnażają zęby. W Kameralnej wciąż słychać tupot twoich nóg, tańczących kankana, wieszak czerwieni się … Czytaj dalej →

Nie wypuszczę stu czterech gołębi, nie zwiążę korzeni żeń-szenia, nie usiądę na twoich spoconych pośladkach ani nie podwinę sukienki, żebyś palcem z perłowym pierścionkiem zrobiła ze mnie kobietę. Zostawię to mężczyźnie: zaniesie mnie na ciepłe prześcieradło, spłodzi syna, zasadzi las. … Czytaj dalej →

Znów pan wyjechał, doktorze Greenson, a mnie zostało tylko kilka włosów na grzebieniu i wytarte oparcie fotela. Posążek Freuda już panem nie pachnie, zlizałam z brązu ślady linii papilarnych, zawiązałam kokardkę na szczęście. Na szczęście jakoś sobie radzę: sypiam zaledwie … Czytaj dalej →